Defensie, veiligheid en geopolitiek.

"Defensie zal snel en inzetbaar zijn." Onder dat mantra stapten we met het 'stuurplan 2004' af van rupsvoertuigen binnen de Belgische krijgsmacht. Er was op dat moment geen dreiging vanuit Rusland en de opdracht van defensie lag in de assymetrische oorlogsvoering tegen rebellenbewegingen. Een conventionele dreiging was op dat moment een verre gedachte en je krijgt met geen mogelijkheid zo'n Leopardtank in een C-130 naar Verwegistan. Weg ermee. Belgische Leopard 1 Fast forward naar 2017. De landmacht sluit een verregaand samenwerkingsakkoord met Frankrijk. Een bijzonder positief gegeven, als je het mij vraagt. Frankrijk heeft recent met Opération Serval in Mali aangetoond dat ze haar landmacht snel én effectief kan en durft inzetten. Met het 'Scorpion' programma heeft het land ook een mooi toekomstperspectief op het vlak van mediaan optreden, met onder andere de Griffon en Scorpion voertuigen. Onze landmacht stapt dus mee in dit verhaal en

De F-16’s worden vervangen. Laten we dat als uitgangspunt nemen. We zijn de 24ste economie van de wereld en we hebben onze rol te spelen op het internationale toneel. Daar hoort een inzetbare defensie bij mét een jachtvloot. In 1979 landde de eerste ‘Viper’ op een Belgische luchtmachtbasis en volgens de huidige planning zal de laatste in 2028 op pensioen gaan. In die halve eeuw zullen de toestellen een indrukwekkende staat van dienst hebben opgebouwd. Ze waren en zijn één van de favoriete 'power projection tools' van de Belgische regering. De verwachtingen voor de opvolger zijn dus (terecht) hooggespannen. Waar we initieel 5 kandidaat-opvolgers hadden blijven er nu 2.5 over: De Eurofighter Typhoon Tranche 3, de Lockheed Martin F-35A en de Dassault Rafale F3. Ik pleit onomwonden voor de Amerikaan en zal u hierna uitleggen waarom.  Een Nederlandse F-35A De oplettende lezer zal 3 toestellen tellen, daar waar ik eerder zei dat er maar 2.5 kandidaten waren. Dat komt